*********

هم‌زمان با اینکه برخی در داخل ایران به دنبال این هستند که در مورد نتایج مذاکرات رؤیا فروشی کرده و در این راستا حتی پرداخت حق عضویت ۵ میلیون یورویی و بازگشت ایران به فائو را نیز پالس مثبت نام‌گذاری می‌کنند. برخی کشورهای اروپایی بار دیگر نسخه‌های عجیبی از برجام را دوباره روی میز قرار داده‌اند.

از جمله سفیر اتریش در تهران که خواهان توافقی است که شبه برجامی باشد، ولف دیتریش هایم به روزنامه هم‌میهن گفته است:

به باور اتریش، ایران حق استفاده از انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز را دارد و در عمل هم ایران از جمله کشورهایی است که نیروگاه هسته‌ای دارد. بر اساس برجام نیز غنی‌سازی اورانیوم در ایران به میزان کمتر از ۴ درصد برای مصارف صلح‌آمیز به رسمیت شناخته شده است. در برخی موارد خاص هم غنی‌سازی فراتر از ۴ درصد به میزان محدود و برای استفاده‌های مشخص نظیر پزشکی هسته‌ای مجاز شمرده شده است. با این حال، آنچه در ایران از سال ۱۳۹۸ و بر اساس تصمیم مجلس اتفاق افتاد که غنی‌سازی با حجم و غلظت بالا است به هیچ عنوان با مصارف غیرنظامی قابل توجیه نیست. نگرانی کشورهای اروپایی این است که این حجم از اورانیوم غنی‌شده با غلظت بالا هیچ کاربرد صلح‌آمیزی ندارد و فقط در صنایع نظامی دارای کاربرد خواهد بود.

در ادامه این گفتگو آمده:

ایران در سال ۲۰۱۵ اعلام آمادگی کرد که اورانیوم با غنای بالای خود را به خارج از کشور منتقل یا رقیق کند. بسیار امیدوار هستیم که در روزها یا هفته‌های آینده توافقی مشابه برجام میان تهران و واشنگتن حاصل شود و شرایط تغییر کند. چنین توافقی می‌تواند زمینه‌ساز تغییر در بسیاری از زمینه‌های دیگر باشد.

سفیراتریش در ادامه گفته است:

قطعاً این می‌تواند راه‌حل مناسبی باشد. ضمن اینکه در سال ۲۰۲۱ که گفت‌وگوها میان ایران، کشورهای اروپایی و ایالات متحده برای بازگشت به توافق هسته‌ای در جریان بود، اتریش نقش میزبان و تسهیلگر را ایفا کرد و این بار نیز آمادگی این کار را داریم. باید این موضوع را اضافه کنم که ما بسیار مایل به همکاری با ایران در زمینه هسته‌ای هستیم. یکی از موارد همکاری میان دو کشور، تلاش برای تأسیس یک بیمارستان پزشکی هسته‌ای با فناوری متعلق به کشور اتریش است.

روزنامه اعتماد نیز در گزارشی احیای برجام را مهمترین ماموریت پزشکیان خوانده و نوشته است:

از همان زمان خروج ترامپ از برجام زمینه‌های تشدید تنش و دلخوری‌ها میان ایران و سه کشور اروپایی تشدید شد. از طرفی ایران احساس کرد که اروپا هم‌پیمان قابل اعتمادی نیست. برخی در ایران تصور می‌کردند باید اروپا را تحت فشار قرار داد؛ بحث‌هایی مانند زمستان سخت اروپا توسط افرادی ناآگاه مطرح شد، اما این راهبرد نادرست بود. اروپا نیاز خود به انرژی را از طریق امریکا تامین کرد و به جای نرمش، فاصله بیشتری گرفت.

اینکه سفیر اتریش در تهران همچنان مخالف قانون اقدام راهبردی مجلس بوده جالب توجه است، البته این شگفتی روشن است، قانون اقدام راهبردی برنامه بسیاری افراد را در ایران به هم ریخت.

در مذاکرات نهان با دولت بایدن اطمینان داده بودند که به سرعت برجام را احیا خواهند کرد بی آنکه قدرتی تولید کنند، ضمانتی بگیرند یا از امریکا بخواهند خسارت دوران ترامپ را به نحوی جبران کند. قانون، امکان زد و بند با بایدن را از آنها گرفت.

البته درباره شبه برجام پیش از این اروپایی‌ها ابتکارعمل‌هایی داشته‌اند که یکی از آن‌ها اینستکس بود؛ نتیجه عملکرد خسارت بار این دیدگاه چنان شد که ذیل کانال مالی اینستکس سفیر سوئیس در تهران چند داروی بی مصرف و تاریخ مصرف همراه با تعدادی تخته پتو را به نمایش درآورده، پا روی پا انداخته و از کمک‌های حقوق بشری به ایران خبر داد!